Hele zomers spelen ze nu samen buiten; zowel de harige als menselijke maatjes.
Deze vriendschap begon op een regenachtige middag. Mama Clementine was de hond, de jongens of misschien vooral zichzelf even aan het uitlaten in het park. Daar zat ook achterbuurvrouw Linda met haar jongens. Eerder was het contact niet veel verder gekomen dan vluchtige begroetingen. Terwijl de regenbui omsloeg in een onweersbui, veranderde ook de burenrelatie: "Hebben jullie een hond? Wat leuk! Wij krijgen er binnenkort misschien ook een." Als een donderslag bij heldere hemel, raakten de buurjongens bevriend. Want kort daarop liepen Roel, Ed, Eppe en Wiebe met hun trouwe viervoeters over het grote veld, met hun moeders in hun kielzog!
